İngiltere, Türkiye’yi ortadan kaldırmak isterken, bu ülkeyi, bütün İslâmî fikir ve düşüncenin kaynaştığı manevî bir merkez yapmıştır. Türk milliyetçiliği ve onun başındaki şef Mustafa Kemal bugün İslâm dünyasını idare etmekte, ondan hem sevgilerini, hem de eleştirilerini esirgememektedir. İngiliz hücumu, Türk propagandasının Ganj’dan Nil’e, Yemen’den Sibirya’ya kadar çok iyi karşılanmasına sebep olmuş, anlattıkları büyük bir ilgi ve dikkatle dinlenmiştir.
1920 yılında Trablusgarp şefi Süleyman-Elbarus, Türk gazetelerine gönderdiği bir mektupta şöyle yazıyordu: ”Bağımsız Türkiye, İslâm dünyasının bir nevi emniyet supabıdır. İngiliz politikası bu supabı kapatmakla, Türk milliyetçiliği ile temsil edilen Müslüman enerjisinin bütün İslâm ülkelerine yayılmasına sebep oldu.”
En uygun bir mevkide bulunan ve uzağı gören en iyi bir gözlemci tarafından düşünülmüş ve yazılmış bu kelimeler bize, bugünkü durumu çok güzel anlatmaktadır.
İslâm ülkeleri aralarındaki dostluğa sadıktırlar. Bunun birçok örneklerini sayabiliriz. Onların yüzleri bize dönüktür ve bizi, yabancılara karşı giriştikleri bu mücadelenin dışında bırakmak istiyorlar. Fakat bu gittikçe daha zorlaşmakta ve uyuşmaz politikacılarımız bizi suçlu duruma düşürmektedirler.
Bunlar sayesinde, Mustafa Kemal bütün milliyetçilik hareketlerinin başına geçmiştir, bu akımın bulunduğu bütün ülkeler onu örnek almaktadırlar. Bunların en önemlisi olan genç Mısır devleti epeyi zamandır Sivas ve İstanbul hükûmetleriyle temas halindedir. Hint Müslümanları ise maddî yardımda bulunmayı önermekte, her kritik durumda Londra ve Paris üzerinde baskı yapmaktadırlar. Mısır ve Hint Müslümanları Komitesi, İngiliz Yüksek Komiserliği’nin direktiflerini uygulamak isteyen Halife’yi de tehdit etmişlerdir.
Irak’ta da bağımsızlık için yapılan mücadeleyi Türkler yönetmektedirler.
İngiltere bunları anlamamakta inat ediyor, garip bir dalgınlıkla Mustafa Kemal’i aşırı hareketlere zorluyor. O ise, bu durumu çok iyi değerlendirmekte ve işin sonunun nereye varacağını çok iyi kestirmektedir.
