Hiçbir şey, bir yığın hatırayı sıraya koymak için gereken ilk sessizlik anları kadar değerli olamaz.
O sıralarda Konya, Anadolu’nun belli başlı gözlem merkeziydi. Bütün Doğu illerinin hareketleri gelir, orada dururdu. İngilizlerin çevirdikleri manevralardan ileri gelen İngiliz düşmanlığı da en çok burada yaygındı.
Ahalisinin çoğu Türklerden oluşan Kilikya’nın işgalini onlar, İngilizlerin Fransızlara kurdukları bir tuzak olarak görüyorlardı.
Kumandan ayrıca, milliyetçi şeflerin, kaçınılmaz bazı değişiklikleri Müslümanlara kabul ettirmede büyük zorlukla karşılaştıklarına da işaret etmiştir.
Sivas’taki milliyetçiler bu konuda kuşkulu idiler. Ama bu milliyetçilik Asya’dan çok Avrupa’ya dönük olduğu için de, Fransa’nın desteğini aramakta ve kendisinin ”müşavir bir büyük devlet”in yardımını kabule hazır olduğunu söylüyordu. Bu nedenle, biz şu hükme varabiliriz: Türk, Ermeni, Kürt, Suriyeli ve Arap meselesi diye meseleler yoktur, var olan tek mesele, Doğu meselesidir.
Kaynak: Kurtuluş Savaşı Sırasında Türk Milliyetçiliği
belgesi-2685
