Negatif enerjinin konsepti modern fizigin degisik dallarinda ortaya cikmaktadir. Kara deliklerle baglantisi olan gizemli objeler vardir, bunlarin yercekimsel alanlari o kadar kuvvetlidir ki bundan kurtulmak mumkun degildir (ufuk olayi). 1974’de Cambridge Universitesi’nden Stephen W. Hawking, unlu kehanetinde karadeliklerin radyasyon gondererek-yayarak- buharlasabileceginden (ya da yok olacagini) bahseder. (bak. "The Quantum Mechanics of Black Holes," by Stephen W. Hawking; SCIENTIFIC AMERICAN, January 1977]. Karadelikler kutleleriyle ters orantili olarak enerji yayarlar. Buna karsin sadece kara deliklerin atomdan kucuk olanlarinin buharlasma (yok olma) oranlari buyuktur. Bu da kara delik kurallarinin termodinamik kurallariyla bir baginti olusturmasina sebep olur. Hawking’in enerji yayilmasi, kara deliklerin termal cevreleriyle dengeye gelmesine olanak tanir.
Ilk bakista, buharlasma (yok olma) celiskili gibi gozukuyor. Ufuk tek yonlu yol gibidir. Enerji sadece icine dogru akar. O zaman nasil oluyor da oluyor, kara delikler disariya enerji yayabiliyorlar. Cunku enerji, pozitif enerjinin olusumu sirasinda korunmalidir, Hawking’in enerji yayilmasi negatif enerjinin kara delikten iceriye dogru yayilmasina eslik eder. Burada negatif enerji deligin yanindaki bosluk dalgalanmalarini bozan asiri uzay zamani egriliginden olusmaktadir. Bu yonde, termodinamikle kara deligin butunlesme yogunlugunun negatif enerjiye ihtiyaci vardir. Negatif enerjinin gorundugu uzay zamaninin egrilmis bolgeleri sadece kara delikler degildir. Solucan delikleri de vardir (worm hole) . Uzayda herhangi bir bolge veya zamandan diger bir bolge veya zamana acilan tunel varsayimlaridir. Fizikciler wormhole’larin ice ve disa (kara deligin diger tarafi) kabarip sadece cok kisa mesafelerde var oldugunu dusunurlerdi. [see "Quantum Gravity, by Bryce S. DeWitt; SCIENTIFIC AMERICAN, December 1983].
1960larin baslarinda Robert Fuller ve John A. Wheeler adli fizikciler, buyuk wormhole’larin kendi yercekimleri tarafindan cok hizli bir sekilde cokertilecegini, ve isigin bile bu wormhole’ler uzerinden zaman yolculugunu gerceklestirecek yeterli zamani bulamayacagi ni belirtmislerdi. Fakat 1980lerin sonlarina dogru bazi arastirmacilar ozellikle Michael S. Morris ve Kip S. Thorne (Kaliforniya teknoloji enstitusu ) Matt Visse (Vasington universitesi) baska bir sey buldular. Belirli wormhole’lar insan veya uzay gemisi icin yeterli buyuklukte olabilir. Herhangi biri wormhole’un dunyadaki agzindan iceri girip biraz yurudukten sonra oteki agzindan (tarafindan) Andromeda galaksisine gecebilir. Buradaki onemli nokta, wormhole’larin negatif enerjiye ihtiyac duymasidir. Cunku negatif enerji yercekimsel acidan iticidir. Bu sayede wormhole’un cokmesini engeller.
Wormhole’un gecilebilir olmasi icin sinyalleri (en dusuk boslukta) isin olarak saglamasi gerekir. Isinlar wormhole’un agzina girerek orada bir noktada birlesir. Fakat oteki agizdan birlesik halinden ayrilarak cikmasi gerekir. Bunun icin negatif enerji gerekir. Siradan bir cismin yercekimsel alani tarafindan ortaya cikarilan uzayin egriligi bir noktada toplayan lens gorevi gorurken, negatif enerji de uzaklastiran (ayiran) lens gorevi goruyor.
Isik dalgalari, uzayin farkli yerlerinde genellikle pozitif veya sifir enerji yogunlugundadirlar. Fakat bilindigi gibi sikisik haldeyken belli bir andaki enerji yogunlugu bazi yerlerde negatif olabilir. bunu telafi etmek icin uc noktadaki pozitif enerjiyi arttirmak gerekir.
Kaynak: zamandayolculuk.com
belgesi-1332
